Δεν ήθελες να μ’ αγγίξεις…
Περισσότερο απ’ ότι εκείνος.
Κι έτσι κέρδιζες την ήττα σου, την ώρα που με τύφλωνες στο πιο
βαθύ κύκνειο άσμα σου…
Την ιστορία που θα λεηλατήσεις με ευχαρίστηση, την κρατώ επτασφράγιστο
απωθημένο στο μυαλό σου…
Σε δοκίμασα.
Και μου παρέδωσες το στέμμα της μοναξιάς σου.
Στον ασυνήθιστο κόσμο της φαντασίας μου, απενοχοποίησα
όλους τους εραστές μου…
Μα εσύ…
Με ζωγράφιζες ως Έρωτα,
στις μακρόσυρτες σιωπές των Ερωμένων.
Ανάμεσα σ’ Εκείνον και σε Εσένα…
Θα μείνω εκστασιασμένη, μέχρι να σε θυμίζει…
Προσπαθώ να συγκρίνω το φιλί σου σε ξένο χώμα.
Να κατακτήσω πάλι τις αγγελικές κραυγές μου
στην κόλαση.
Αδυνατώ να αρθρώσω το μεγαλύτερο
«δεν» του οραματισμού μου.
Και σε ποθώ…
Ως αψεγάδιαστος ναρκαλιευτής της ομορφιάς σου…
-
Follow
Ακολουθείτε
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Poetic Rose 
Το θεωρώ μια υμνωδία σε λεπτά αισθήματα και βιώματα. Υπέροχος ο ποιητικός σου λόγος. Συγχαρητήρια.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Αν η Τέχνη ήταν λέξεις, θα ήταν οι δικές σου…
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ω ευχαριστώ ειλικρινά για την τιμή του σχολίου. Να είσαι καλά.
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Ούτε ένα κύτταρο, δεν μπορώ να φανταστώ, πάνω σου να μη δονείται.. από την δύναμη που γέννησε την Άνοιξη κι όρισε Θάνατο την γη μακριά της. Οι λέξεις σου λαμπερά χρώματα που εκρήγνυνται. Λαμπερά χρώματα φτιαγμένα από γη…
Άφωνος τα θαυμάζω να ζωγραφίζουνε καμπύλες κι όνειρα σ’ ένα μαύρο (βελούδινο) καμβά,,, !
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
🌹 Όνειρα βελούδινα που με τις λέξεις σου στόλισαν τις σκέψεις. Τόσο απαλά, με παρέσυραν μαζί τους… Σ’ ευχαριστώ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!