Διαφορετικά

Έξω ερημιά. Μέσα ευτυχία.

Πέρασες τα δάχτυλα σου απ’ τα μαλλιά μου καθώς οι χτύποι της ψυχής μου πάλευαν με το αίμα της καρδιάς στο στήθος μου.

Σ’ αγαπώ κορίτσι μου.

Τον κοίταξα βαθιά…

-Έχεις όλες τις κτητικές αντωνυμίες που λατρεύω.
Νιώθω μόνη στον κόσμο που με γέννησε…

Χαμογέλασες, τόσο ανέγγιχτα..

– Μέσα στις σκέψεις και τις φαντασιώσεις μου, αγγίζω την γυναίκα που λαχτάρησα… Όνειρο μου. Μια μέρα θ’αποδομήσω την θλίψη σου και θα την κάνω δική μου.

Έστρεψα το βλέμμα μου αλλού.

-Φοβάμαι το αύριο. Φοβάμαι για μας.

-Μπορώ να σε προστατέψω. Να σε κρύψω στο πιο λευκό μου πουκάμισο.
Να δεχτώ τις σφαίρες του σκοταδιού σου.

Κοίταξα το ρολόι μου.

Πρέπει να φύγω.

Μ’ έσφιξες. Στο μπράτσο. Δυνατά.

Ένιωσα την ζεστασιά της αύρας σου στο μάγουλο μου.

– Πες μου. Που πάνε τα συναισθήματα όταν αποχωρίζονται τον δημιουργό τους;

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου.
Να γίνω ένα.
Με την αγάπη.
Με την λύπη.
Με την χαρά.
Με τον κόσμο.

Αυτά τα Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά.