«Με σάρκα και οστά» του ψιθύρισε, «με αίμα και ψυχή», της απάντησε.
«Όλα όσα φοβήθηκες σε λάτρεψαν».
Την κοίταξε νωχελικά.
«Μόνο μαζί σου αντέχω την απώλεια του εαυτού μου», του είπε.
Και το γνώριζε.
Από την πρώτη στιγμή που του δόθηκε…
Ασυγχώρητος, όταν δολοφονείς τα όνειρα μου μετατρέποντας τα
σε εκκωφαντικούς εφιάλτες…
«Ασυγχώρητος», και γέλασε.
Κρατώντας την πιο βίαιη αίσθηση του, βαθιά
στο σώμα της.
Μερικές φορές ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από τα ζοφερά ένστικτα μας.
Κάθε φορά που έφευγε, επέστρεφε συγκλονισμένη
στην άσπλαχνη αγκαλιά του, ως άσπιλη λεξητόμος.
Στα μάτια της χιλιάδες αμαρτίες λεηλατούσαν το σκότος, στο υγρό βάθος
της εμμονής στη διάρκεια του. Στην καρδιά τους το ασίγαστο μίσος
ξεσπούσε ατερμάτιστα, σαν άνεμος στα σημάδια τους.
Θα είσαι πάντα ένας ημιτελής κύκλος, η ανασαιμιά που σφραγίζει το σώμα μου.
Θα είσαι εκείνη που αδημονώ να μισήσω κι οι αμαρτίες που αγάπησα.
Μετέωρη, να προσπαθείς να μ’ αγγίξεις στο κενό της απουσίας μου.
Δε σου επιτρέπω να υπάρχεις χωρίς εμένα κι όταν σε βρίσκω, θέλω να δραπετεύω.
Λίγο πριν σε φυλακίσω με το χέρι στο λαιμό, σου ψιθυρίζω:
«Σχεδόν ερωτική, απόλυτα δική μου».
Ετικέτα: λογοτεχνία
Δεν
Δεν ήθελες να μ’ αγγίξεις…
Περισσότερο απ’ ότι εκείνος.
Κι έτσι κέρδιζες την ήττα σου, την ώρα που με τύφλωνες στο πιο
βαθύ κύκνειο άσμα σου…
Την ιστορία που θα λεηλατήσεις με ευχαρίστηση, την κρατώ επτασφράγιστο
απωθημένο στο μυαλό σου…
Σε δοκίμασα.
Και μου παρέδωσες το στέμμα της μοναξιάς σου.
Στον ασυνήθιστο κόσμο της φαντασίας μου, απενοχοποίησα
όλους τους εραστές μου…
Μα εσύ…
Με ζωγράφιζες ως Έρωτα,
στις μακρόσυρτες σιωπές των Ερωμένων.
Ανάμεσα σ’ Εκείνον και σε Εσένα…
Θα μείνω εκστασιασμένη, μέχρι να σε θυμίζει…
Προσπαθώ να συγκρίνω το φιλί σου σε ξένο χώμα.
Να κατακτήσω πάλι τις αγγελικές κραυγές μου
στην κόλαση.
Αδυνατώ να αρθρώσω το μεγαλύτερο
«δεν» του οραματισμού μου.
Και σε ποθώ…
Ως αψεγάδιαστος ναρκαλιευτής της ομορφιάς σου…
Αναζήτησε με
1930.
Σε πρόσεξα. Από την πρώτη στιγμή.
Η αρμονία της ομορφιάς σου,
ανταγωνίζονταν το σκοτάδι του βλέμματος σου.
Μπορούσα να αισθανθώ την ανάσα σου,
στην πλεκτή μου μπλούζα.
Τα δάχτυλα σου, άγγιζαν το ρόδο στα χείλη μου.
Με κρατούσες απ’ τη μέση και ήμουν η ντάμα του καβαλιέρου μου.
Αφουγκραζόμουν τους χτύπους της καρδιάς σου καθώς τα ροδοπέταλα μου
κυλούσαν με λαχτάρα στην απουσία του χρώματος σου.
Πόσο πόθησα το δέρμα σου μέσα απ’ το μαύρο περίβλημα των γαντιών σου.
Και ξαφνικά!!!
Πρόσεξα τον χρόνο στον καρπό σου,
τους χρυσούς λεπτοδείκτες της αγωνίας μου…
Όταν κτητικά και απόλυτα μπήκες στα σωθικά μου
και συγκλόνισες την ασχημάτιστη ψυχή μου.
Με βάφτισες Έρωτα, και με μετέφερες στο χώρο και στο χρόνο.
Και τότε κατάλαβα…
Οι Ιοσφόροι!
Πρέπει να φύγω, πρέπει να φύγω, πρέπει να φύγω!
Τα χέρια σου ως κλαδιά συγκρατούσαν το λευκό φόρεμα μου.
Γύρω μου σφραγισμένες πύλες. Γύρω μου κόκκινα ρόδα ανθισμένα.
Παγιδευμένη σε κήπο με λουλούδια ξένα.
Ήχησε βραχνά και μελωδικά η φωνή σου στο αυτί μου:
«Σύντομα…
Πολύ σύντομα…
Δική μου».
Η μουσική σταμάτησε, οι φωνές σίγησαν,
το φως κρύφτηκε κι έτσι σωριάστηκα στο πάτωμα.
Όταν άνοιξα τα μάτια μου, είχα ξεχάσει τον κόσμο που υπήρχα.
Κοιμόμουν μαγεμένη λίγο πριν το 2022.
Οι πίνακες ζωγραφικής.
Ο άντρας.
Το δωμάτιο.
Γνώριζα τα πάντα χωρίς να ρωτήσω τίποτα.
Σηκώθηκα, κοίταξα τον καθρέφτη.
Ποια είμαι;
Στο κομοδίνο υπήρχε ένα γράμμα:
Είσαι η Poetic Rose.
Σου αρέσει να γράφεις ποιήματα.
Αποπνέω τις λέξεις στα δάχτυλα σου.
Τα μαλλιά σου είναι ηλιόλουστα.
Τα μάτια σου αιώνια.
Όταν γίνεσαι δική μου με μισείς.
Όταν δραπετεύεις, με λατρεύεις.
Θα νιώσεις αλλόκοτα.
Ταξιδεύεις στον χρόνο.
Το σάρκινο περίβλημα σου είναι η ολογραμμική ψευδαίσθηση
της απουσίας μου…
Ανήκεις στον κόσμο μου.
Στο λαιμό σου φοράς ένα κόσμημα.
Στην ψυχή σου φοράς την αλήθεια.
Ένα τριαντάφυλλο.
Μπορώ να σε βλέπω και να με βλέπεις.
Να μυρίζω το άρωμα σου και να φυτρώνεις,
ως αμαρτία στο χώμα μου.
Στον κόσμο συμβαίνει ο κόσμος.
Θα φοράς μάσκα και θα κρύβεις το σώμα σου.
Θα φοράς ρούχα και θα αποκαλύπτεις το πρόσωπο σου.
Μόνο εγώ και μόνο εμείς.
Σε ποθώ.
Ως ειμαρμένη.
Ως προφητεία.
Ως μούσα.
Ως ροδάνθιστη οπτασία στον ανδρισμό μου.
Εσύ…
Το θηλυκό γένος της Αγάπης.
Εγώ…
Το αρσενικό γένος του Έρωτα.
Αναζήτησε με…
Poetic Rose 